Artur Schopenhauer

Na początek kilka faktów rodem z Wikipedii, które zwyczajnie wypada podać. Zatem: Artur Schopenhauer urodził się w Gdańsku 22. lutego 1788 roku w domu przy ul. Św. Ducha 47 (stary numer 114) jako syn zamożnego kupca Heinricha Florisa i literatki Johanny z domu Trosiener. W 1793 roku rodzina Schopenhauerów wyemigrowała do Hamburga. Początkowo Artur przygotowywał się z woli ojca do zawodu kupieckiego. Ojciec sprowadzał do domu prywatnych nauczycieli, dbając o rozwój intelektualny swego syna. Po śmierci ojca przeniósł się z matką do Weimaru, gdzie przygotowywał się do studiów uniwersyteckich, tam też zetknął się z Wielandem, Friedrichem Majerem i Goethem, który skłonił go do badań nad barwami („Über das Sehen und die Farben”, 1816).
Schopenhauer zaczął studiować w Getyndze (1809-1813). Uzyskał na tej uczelni stopień doktora. Habilitował się w roku 1813, na podstawie rozprawy pod tytułem „Über die vierfache Wurzel des Satzes vom zureichenden Grund” (tłum. polskie: „O poczwórnym źródle zasady racji dostatecznej”).
Kontynuował naukę w Berlinie i Jenie oraz prowadził życie „bon-vivanta” sporo podróżując po Europie. W Dreźnie w latach (1814—1818) ukończył swoje dzieło podstawowe „Die Welt als Wille und Vorstellung” (1819) (tłum. „Świat jako wola i wyobrażenie” – 1819). W 1820 roku zaproponowano mu stanowisko privatdozenta na uniwersytecie w Berlinie.
Jego pobyt w Berlinie skończył się jednak porażką, na skutek bojkotu jego wykładów przez zwolenników Hegla, który w tym samym czasie zdobywał coraz większą popularność. Zamieszkał we Frankfurcie nad Menem w roku 1831, uciekając przed panującą epidemią cholery i spędził tam resztę życia mieszkając w majątku odziedziczonym po ojcu.
Zmarł 22. września 1860 roku. Odnotowała to ówczesna prasa. Z odpowiednim kilkudniowym opóźnieniem stosownym do techniki i możliwości komunikacyjnych dziewiętnastego wieku. Dziennikarze wspominali gdańskie pochodzenie oraz przywołali dorobek naukowy wymieniając najważniejsze dzieła. Zobaczcie wybrane wycinki z gazet. Pod nimi podaję linki do całych numerów. Można obejrzeć czym wtedy interesował się świat. Jak kształtowały się ceny na giełdach, co grano w teatrach i o czym mówiono w polityce.

Zobaczcie notkę z dziennika „Pommersche Zeitung” z dnia 26. września 1860 roku informującą o zapisie w testamencie sporządzonym przez Artura Schopenhauera, który przekazał znaczną część swoich środków inwalidom wojennym a część swojemu … pudlowi.

Testament Artura Schopenhauera, a w szczególności wątek białego Pudla, stał się tematem felietonu jaki ukazał się w austriackiej Die Presse z dnia 19. października 1860 roku. Na utrzymanie psa, który był ponoć wiernym towarzyszem rozmów oraz spacerów frankfurcką promenadą, Schopenhauer przeznaczył 400 Guldenów. Autor felietonu dla porównania pisze, że czynsz wynosi ok 100 guldenów, sugeruje tym samym, że rzeczona kwota powinna być przynajmniej miesięczną rentą. Autor pisze o ostatniej woli filozofa również pod kątem jego poglądów, stosunku do pieniędzy. Ta sama gazeta tylko z dnia 5. października publikuje zresztą obszerny tekst na temat samego Artura Schopenhauera. Duży tekst zamieściła również gazeta Das Vaterland w numerze z dnia 18. października. Naturalną koleją rzeczy jest to, że większość informacji dotyczących Schopenhauera odnajdziemy w niemieckojęzycznej ówczesnej prasie. Tym, których zainteresował temat polecam pełnotekstową wyszukiwarkę Austriackiej Biblioteki Narodowej – ANNO. Wpisując hasło „Schopenhauer” otrzymacie przegląd wzmianek o tym filozofie z prasy aż po 1918 rok. Niżej trzy wymienione gazety piszące o Arturze Schopenhauerze.
Niewątpliwie Artur Schopenhauer jest jednym z najwybitniejszych Gdańszczan o czym warto pamiętać i czym warto się chwalić dlatego wśród „wyszukanych” pamiątek pojawią się znaczki i torby z jego wizerunkiem … w wakacyjnej formie – opracowane przez Julię Parchimowicz. Pamiątki będą w sprzedaży w Instytucie Kultury Miejskiej w Gdańsku a także w dobrych sklepach z pamiątkami.