Breaking News! Rękopis Anny Renaty Brayne – odczytany

Mamy to! Wiersze Anny Renaty Brayne – możemy teraz łatwo odczytać. Cały rękopis udostępniamy w wersji po transkrypcji!
Kolejny etap za nami.

O autorce – Annie Renacie Breyne pochodzącej z rodziny uczonych – jej dziadkiem był Jacob Breyne, urodzony w 1637 r. w Gdańsku. – przeczytacie więcej w jednym z wcześniejszych artykułów: Wiersze Anny Renaty Brayne..

Transkrypcję rękopisu przygotował Jacek Tlaga. Wykorzystał w tym celu program Transcribus, który jak sam mówi, udało się nauczyć charakterystycznego pisma autorki, tak że pod koniec czytał je niemal bezbłędnie.

Zobacz transkrypcję: ARB_Kleine_Sammlung-1.pdf (242 pobrania)

Teraz treść rękopisu – udostępniona w Pomorskiej Bibliotece Cyfrowej zostanie uzupełniona o transkrypcję. Tak że czytelnik będzie mógł łatwo zapoznać się z treścią… o ile zna język niemiecki.

Utwory Anny Renaty Brayne to wiersze okolicznościowe, są źródłem wiedzy o XVIII! wieku – wydarzeniach i osobach nie tylko bliskich autorce, ale też powszechnie znanych osobach oraz postaciach historycznych np królu Stanisławie Leszczyńskim.
Utwory Brayne mogą uzupełnić więc badania historyczne i lingwistyczne, ale też same mogą stać się podstawą analizy dla literaturoznawców. Na pewno są ważne również z punktu widzenia herstorii, kobiecego punktu widzenia.

Czas na kolejny etap! #nieśpiębotłumaczę – tj społecznościowe tłumaczenie wierszy.

na początek jednego wiersza: o królu Stanisławie Leszczyńskim. 👈 kliknij jeśli chcesz zaproponować swoje tłumaczenie!
Możesz też publikować swoje tłumaczenie z #nieśpiębotłumaczę i oznaczając @MedialabGdansk

oryginał 👇

Das
über die Hohe Gegenwart
Seines Aller Gnädigsten
Königes und Herrn
erfreuete Dantzig.
Anno 1733. M. Dec.

Getreues Dantzig auf! und schaue mit Vergnügen,
Die neue Landes Sonn, den Stanislaus an:
Laß dich Unachtsamkeit nicht fernerhin besiegen,
Denn Dieser ist ein Herr, den man bewundern kan;
Ein gütiger Monarch, ein Fürst von seltnen Gaben,
Der wenig in der Welt wird Seines gleichen haben.
Doch ungeübter Kiel da du kaum angefangen
So hör auch wieder auf, halt ein, besinne dich;
Dies ist zu viel gewagt, dies heist zu weit gegangen,
Wor sich der Sonnen nah’t, brennt und verletzet sich;
Denn solche Tugenden, wie diese, zu beschreiben,
Das solte billig nur vor große Dichter bleiben.
Wie aber feuest du nicht deines Königs Güte?
Ist Seine seltne Huld dir noch gantzunbekant?
Es wohnt in Seiner Brust ein gnädiges Gemühte,
Er nimmt gantz gütig an ein Blat von schlechter Hand,
Drum auf, Entflammter Geist! dein Ehrfurcht volles Lallen,
Wird deinem Rönige nicht gantz und gar mißfallen.
Großmächtigster Monarch! die Klügheit ist Dir eigen,
Dein Himmlischer Verstand, so Deinen Geist bewohnt,
Kan jeden offenbahr und deutlich überzengen,
Daß bey Dir, Theures Haupt, die Weißheit selber thront;
Du übst Gerechtigkeit und liebst die Tugendhafften
Hältst auf Gelehrsamkeit, Fleiß, Kunst, u. Wissenschafften.
Dein Majestätscher Blick, Durchlauchtigster, erschrecket,
Wenn dein gerechter Ernst in Ehrfurcht zitternd macht,
Da deine Gütigkeit hingegen Lieb erwecket,
Wenn Huld und Freundligkeit aus Deinen Augen lacht.
Ein jeder kan in Dir, und deinen holden Wesen,
Was Kronenwürdiges, ga was vollkommnes lesen.
Du bist die Sanftmicht selbst, und nichts ist Dir verhaßter,
Als Rache, Blutbegier und Unbarmhertzigkeit,
Geitz, Ungerechtigkeit und alle andre Laster;
Dagegen sich Dein Hertz der Tugend selbst geweiht.
Bey Dir wird Gottes-Furcht und Frömmigkeit gefunden,
Kurtz, alle Tugenden sind fest in Dir verbunden.
Ist gleich der Himmel trüb, bist Du doch stets gelaßen,
Mein König wird Dir gleich der Aufang schwer gemacht,
Weiß deine Helden Brust in Großmuht sich zu faßen.
Weil Dir der Himmel hold und vor Dein Wohlseyn wacht,
Wird nach des Winters Frost und rauhen Norden Winden,
Der angenehme Lentz sich desto schöner finden.
Durchlauchtigster Monarch! wir sind beglückt zu nennen,
Daß sich ein jeder jetzt an Dir vergnügen kan;
Daß unsre Manren Dich, O Held umschließen können.
Ach bleib mit Deiner Huld uns forner zugethan:
Wir werden vor Dein Wohl in den gestirnten Hohen,
Den Himmels-König selbst mit heißer Andacht flehen.
Der Höchste laße Dich zu späten Jahren leben,
Vollkommne Majestät; Gott stütze Deinen Thron!
Er laße Glück und Heil um deine Scheitel schweben,
Er sey Dein starcker Schild, und Dein sehr großer Lohn;
Der Himmel wolle uns nuir dies Vergungen gonnen,
Daß wir Dich jederzeit beglü

Do współpracy będziemy zapraszać osoby, o których wiemy, że mogłyby zmierzyć się z tym utworem. … Trochę nie wiemy jak nam to będzie szło a bardzo jesteśmy ciekawi co nam z tego wyjdzie … to się chyba nazywa eksperyment!! 😎

Chcemy w każdym razie móc opublikować utwory Anny Renaty Brayne w języku polskim, a także zintegrować środowisko osób zainteresowanych historią Gdańska, językiem niemieckim i jego dialektami, sztuką translatorską…

śledźcie #nieśpiębotłumaczę !
Do zobaczenia na łączach.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *